- ربیعه بن مالک (رَ عَ تِ نِ لِ)
ابن ربیعه بن عوف سعدی، مکنی به ابویزید و معروف به مخبل سعدی. از طایفۀ انف الناقه از قبیلۀ تمیم و از گویندگان نامی مخضرمان بود. مخبل به بصره مسافرت کردو عمر درازی یافت و در دوران خلافت عمر یا عثمان درگذشت. جمحی گفته که او را اشعار بلندی است و در آن زبرقان و جز آن را هجو کرده است. (از اعلام زرکلی چ جدیدج 3). و رجوع به الاصابه ج 1 قسم 3 و مخبل سعدی شود